ประวัติสายพันธุ์มอลทีสมอลทีสเป็นสายพันธุ์เก่าแก่ มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเกาะมอลต้า ปัจจุบันนี้มอลต้าเป็นประเทศในเครือจักรภพอังกฤษ ย้อนไปในอดีตดินแดนแห่งนี้มีประวัติศาสตร์อันยาวนานและเป็นดินแดนสำคัญอยู่ในแถบทะเลเมอร์ดิเตอเรเนียน จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์พบว่ามีคนอยู่อาศัยที่เกาะนี้มาตั้งแต่สมัย 3,500 ปีก่อนคริสตกาล ในช่วงหลังคือ 1,500 ปีก่อนคริสตกาลมีกลุ่มชนที่ลงหลักปักฐานเป็นปึกแผ่นที่นี่คือชาวฟีนีเชียน กวีทั้งหลายในสมัยนั้นต่างยกย่องดินแดนมอลต้าว่าเป็นดินแดนอันแสนสุข มีผู้คนที่ศิวิไลซ์และมีงานศิลปะที่เยี่ยมยอด รวมทั้งมีสุนัขที่สวยและสง่างามคือมอลทีสซึ่งถือกันว่าเป็นสุนัขชั้นสูงอยู่ในแวดวงสุนัขด้วยกัน มีกวีชาวสเปนชื่อ Marcus Valerius Martialis (เกิดปี ค.ศ.40) เคยเขียนร้อยแก้วอันไพเราะเพราะพริ้งกล่าวชื่นชมสุนัขพันธุ์มอลทีสของ Publius หนึ่งในบรรดาขุนนางแห่งเกาะมอลต้า สุนัขตัวนั้นชื่ออิสสา
อิสสานั้นสดใสน่ารักกว่านก Catulla บริสุทธิ์กว่ารอยจุมพิตของนกพิราบ อ่อนหวานนุ่มนวลกว่าหญิงสาว สูงส่งกว่าอัญมณีจากชมพูทวีป.... และเพื่อให้ความรักความทรงจำนั้นคงอยู่ตลอดไปแม้อิสสาจะหาชีวิตไม่ Publius จึงได้สั่งให้ช่างวาดรูปของอิสสาขึ้นไว้...
ว่ากันว่ารูปวาดของอิสสานั้นเหมือนจริงมากขนาดแทบจะแยกไม่ออกเลยว่าอันไหนเป็นรูปอันไหนเป็นสุนัขตัวจริง นอกจากกวีโบราณคนดังกล่าวแล้ว ยังมีกวีอีกหลายท่านที่ได้เขียนบันทึกชื่นชมความงามน่ารักและความฉลาดเฉลียวของมอลทีสไว้ เช่น Callimachus the Elder (มีชีวิตอยู่ช่วง 384 - 322 ปีก่อนคริสตกาล), Strabo (ปีเกิดไม่ทราบแน่ชัดแต่ตายในปี ค.ศ.24), Pliny the Elder (ค.ศ.23 - 79), Saint Clement of Alexandria (มีชีวิตอยู่ราวศตวรรษที่ 2) และกวีอื่น ๆ มอลทีสเป็นที่นิยมทั่วไป เมื่อมันตาย ชาวกรีกมักทำหลุมฝังศพสำหรับมันโดยเฉพาะ และตั้งแต่ศตวรรษที่ 5 เป็นต้นมาชาวกรีกมักทำงานศิลปะะเซรามิกเป็นรูปสุนัขพันธุ์มอลทีส งานเซรามิกเหล่านี้ไม่ได้มีอยู่แต่ในกรีกเท่านั้น แต่ถูกส่งไปยังประเทศต่าง ๆ ด้วย งานชิ้นหนึ่งที่ถือว่าสวยมาก ๆ ถูกขุดพบที่อียิปต์ มีเรื่องเล่าว่าพระราชินีแห่งอียิปต์หลายพระองค์เลี้ยงมอลทีสและให้มันกินอาหารที่คัดสรรอย่างดีจากจานทองคำ ในปี ค.ศ.1570 แพทย์ประจำพระองค์พระราชินีอลิซาเบธแห่งอังกฤษเขียนบันทึกไว้ว่า
นอกจากสุนัขอื่น ๆ แล้วเรายังมีสุนัขสายพันธุ์ชั้นสูงอีกหนึ่งพันธุ์ด้วย เรียกว่า Malitei มาจากเกาะ Melita สุนัขพันธุ์นี้ตัวเล็กมากจริง ๆ พวกผู้หญิงชอบเลี้ยงไว้ดูเล่นเพื่อความสำราญ ยิ่งสุนัขตัวเล็กเท่าไหร่ก็ยิ่งสร้างความสำราญได้มากเท่านั้น เพราะพวกหล่อนสามารถหอบหิ้วมันไปไหนมาไหนได้ง่าย ๆ ด้วยการอุ้มหรือใส่ไว้ในอกเสื้อของตัวเอง
มีบันทึกอีกฉบับหนึ่งเขียนโดย Aldrovanus (ตายปี ค.ศ.1607) กล่าวว่า เขาเห็นการซื้อขายมอลทีสด้วยจำนวนเงินสูงมาก เทียบกับเงินสมัยนี้ก็ราว 14,800 บาท ในสมัยนั้นมอลทีสเป็นที่นิยมอย่างมากในอังกฤษและมักถูกกล่าวถึงเสมอ ๆ โดยเฉพาะในเรื่องของขนาดที่เล็กมากของมัน เช่น E.Topsell เขียนบันทึกไว้ในปี ค.ศ.1607 ว่า "ตัวไม่ใหญ่ไปกว่าพังพอน" สองร้อยปีต่อมา Linnaeus เขียนไว้ว่า "ตัวขนาดกระรอก" และอีกคนหนึ่งชื่อ Danberton บันทึกว่า "พวกผู้หญิงเก็บมันไว้ในแขนเสื้อ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น